Bu cümleleri kurdu geldi karşıma da. Evet dedim kendi kendime ne çok ta aglamıştım ben tuvalet eğitimi sırasında :) Her meselemiz gibi bizim tuvalet eğitimimizde tam bir mücadeleydi diyebilirim.
İlk çanakkale'de ananemizin köyünde tuvalet eğitimi için girişimde bulunduk. Pembe bir lazımlık aldık çıktık bahçeye çıkardık bezimizi giydik tek pijamamızı. Mevsimlerden yaz hava sıcak.. Bahcede 2 oynuyoruz hopp lazımlığa oturuyoruz. 5 dakika zar zor oturup kalkıyoruz. biraz oynuyoruz haydii lazımlığa. oyna-otur-kalk,oyna-otur-kalk.. birkaç gün ugraştık lazımlığa siftah yapamamanın yanında lazımlığı red etmeye başlayınca anında sona erdi bizim çiş eğitimi. Çocugun hazır olması herşeyden önemli ve eğer red ediyorsa anında vazgeçilmeli ve biz de öyle yaptık anında vazgeçtik.
Evimize döndükten 1 hafta sonra hemen bir lazımlık edindim ama hemen başlamadım eğitime. Sanırım diğerinin üzerinden 2 hafta falan geçmişti. Evde halılar kaldırıldı koltukların üzerine kalın kat kat pikeler serildi ve eğitime start verildi. Deneme deneme deneme sonrası hep hüsran heryer çiş.. Diyorum ya bizim her dönemimiz gibi tuvalet eğitimi dönemimiz de tam bir maceraydı. Elalem evinde halısını kaldırır koltuğuna örtü serer eğitime başlar ama bizde durumlar biraz hatta epeyce farklıydı. Evde sürekli tepelerde gezen sürekli tırmanan bir çocuk olunca tabiki işin boyutu epeyce değişti. Bir bakıyorum çocuk gardrobun en üst rafına çıkmış oturmuş ordan çişler aşağıya şarr şurrr şelale akıyor tabi diğer rafları ve diğer raflardaki eşyaları okşayaa okşayaa. Anne napıyor usulca çocuğu raftan alıyor banyoya götürüyor sonra çocuğu aklayıp paklayıp temizliyor. Ardından tüm gardrobu elden geçirip eşyaları temizliyor. Başka bir gün anne evde dolaşıyor çocuk ortada yok. nerdee nerdee diye bakınırken bakıyor bakıyor ki ne görsün? çocuk bulaşık makinasının üstüne çıkmış mutfaktaki raftan kablodan yapılma bir toka bulmuş ağzına tıkmış birde makinanın üzerine özenlii şekilde işemiş. Evet anne neye yansın? çocugun agzındaki tokayla bogulma ihtimaline mi? , çocugun oradan çişine basıpta kayıp kafa üstü düşüp yaralanma ihtimaline mi yoksa makinanın çiş dolmuş olmasına mı? Anne çocuga yaklaşıyor önce agzındaki tokayı çıkartıyor, çocugu usulca makinanın üzerinden alıp çişleri damlaya damlaya banyoya götürüyor aklayıp paklıyor giydiriyor. Ardından çocuga yıkama sırasında "kızım çiş lazımlıga yapılır oraya yapılmaz çiş gelince bana söyle" nasihatları elbette unutulmuyor. makina sürte sürte aşındıra aşındıra çamaşır sularıyla temizleniyor. 15 er dakika rutin aralıklarla lazımlık faslının devam ettiği günlerden birinde anne bezmiş halde " aaa bikerecik bari lazımlıga yap be mübarek evlat" diyerekten yırtınıverincee o muhteşem ses duyuluyor; ŞIIIRRRRRRRRR! :) anne bagırıyor bakk çiş yaptın oleyy oleyy diye evlat mutlu şaşkın... Çiş klozete dökülüyor sifonu bebe çekiyor çişe bye byee deniyor ve klozet başında anne kutsal tuvalet dansı yapıyor. :)
Bu işi ileri safhalara taşımak gerektiğini düşünerek alışveriş merkezine gidiliyor ve kızım doğdugundan beri etrafında dönüp planlar kurduğum o kitap alınıyor. KIZIMIN TUVALET KİTABI.. içinde bir sürü resimlerle anlatılıyor. ARtık büyüdük lazımlığa yapalım bezleri atalım kilotlar giyelim falan filan. Ama gözüm kapalı tavsiye ederim gerçekten. Kitabın bir de erkek çocuk için olanı var. OĞLUMUN TUVALET KİTABI diye. kitap kapağı klozet kapağı şeklinde olduğundan çok ilgi çekici ve içinde tuvalete çiş yada kaka yapılması durumunda yapıştırılması için küçük ayıcıklı stickerlar bulunuyor. Kitabı alınca daha hızlı ilerleme katettik biz. En azından işin özünü daha çabuk kavradı kızım. Kaka işine gelince onda da çok zorlanmadık kısa süre içinde tuvalete yapmaya alıştı. Ki bir gün kızımı tv karşısında donu inik kum kovasına oturmuş vaziyette kaka yapar iken yakaladım :) Tabi evdeki derin kaplar oyuncak kutuları falan da kaka ve çişten nasibini aldı. Her ne kadar çiş ve kaka tuvalete yapılmaya başlansa da arada küçük kaçamaklar oldu. Şarrr diye bir ses koşuyorum sese dogru çocuk şelale şeklinde ıslatıyor ortalığı. Bazen sessizliği takip edip gidiyorum ki çocuk çiş yapmış çiş ile paten yapıyor :) İlk 1 sene gece beze devam ettik çünkü altını ıslatsa da rahatsız olmadan yatmaya devam ediyordu ıslak bir şekilde. 1 sene sonunda gece bezini de bıraktık. Aslında en büyük korkum dışarıda ne yapacağımız konusundaydı. Klozet örtüleri antibakteriyel mendiller ve klozet aparatı eşliğinde oluyordu tuvalet faslımız. sonraları yukarıdan tuttupta çiş yapmaya alıştırdım da rahat ettim. Ayrıca ilk 1 sene 15 dakikada bir çocugun çişi geliyor tuvalete gidiliyor 1 çay kaşığı çiş ardından 15 dakika sonra tekrar. Neyse ki sonradan düzene girdi.
Çanakkale' den kırmızı biber getirmiştim. fırında közledim mutfak sıcak diye salona taşıdım kızım da kanepede uyuyor. Aldım kucağıma lazımlığa oturttum isyan etti bağırdı yapmadı çişini. Tekrar kanepeye yatırdım biberleri ayıklıyorum. Şarr şurr diye tanıdık bir ses arkamı korkarak döndüm ki ne göreyim a dostlar ayıkladıgım 1 leğen bibere benim evlat şarılll şarıll işiyor hemde donuyla... İşte o an kalktım hiçbirşey demeden mutfağa gidip hüngür hüngür sessizce ama katılırcasına ağladım :( Allahım demiştim ne kadar zor annelik ve ben neden bu kadar zorlanıyorum.. Tüm benliğimle ağladım o gün.. Ama çiş yüzünden değil tamamen bir birikimdi benimki. :(
Çocugum herhalde o günden bahsediyor diye düşünüyorum. Her ne olursa olsun herzaman kızıma karsı tepkilerimde davranışlarımda hep temkinli ve ölçülü oldum. zaman geldi kafamı gömdüm yastığa, zaman geldi gittim tuvalete, zaman geldi mutfakta arkam dönük bir yandan çorbamı karıştırırken bir yandan ağladım.. Annelik gerçekten zor ama Dehb li bir çocugun annesi olmak ne demek anlatılmaz gercekten anlatmakla anlaşılamaz ve yaşamayan gerçekten anlayamaz. Allahım ne kadar zormuş annelik dediğim zamanlar çok oldu gerçekten. Ama hiç isyan etmedim sorgulamadım yargılamadım. En başlarda ifade edebilmek ve anlaşılabilmek için çok uğraştım ama doktorumuzun sakın anlatmaya kalkışma çabalama kendin sinir olduğunla kalırsın dediği andan itibaren anlaşılabilmeyi istemiyorum bana sadece anlayış ve saygı yeterli diye düşünüyorum.
Canım kızım biricik kuduruğum en kıymetlimiz.. Allahın bir armaganı bizlere ve iyiki doğurmuşum diyorum. İyiki varsın canım kızım seni çok seviyorum..
İŞTE KIZIMIN TUVALET KİTABI..
bizim de tuvalet eğitimimiz 3 yaşında başlamıştı , çok uğraştım bi ara pes ettim ama kreşteki öğretmeni ikna etmişti :)
YanıtlaSilbuzdolabının önünde beni bekleyen kakasını görünce çileden çıkdığımı çok net hatırlıyorum :))) bak ama hepsi geçti adam çişini gidip kendi yapıp ellerini bile yıkıyor çok şükür
Evet cok sukur artik kendileri basariyor bu isi ama birde kaka sonrasi temizlenme isini hallettikmi tamamdir :)
YanıtlaSil