Sen daha miniciksin.. Boyun belim kadar, suratın elim kadar..Kıpır kıpırsın.Sürekli konuşan, sorularınla beynimi yakan, hızınla dilimi yandan sarkıtan.. Sen var ya çocuk benim canımın içi, hayatımın anlamı, en iyi dostum, geleceğimsin..
Bazen yetişemiyorum hızına, yoruluyorum ben. İnsanım nihayetinde. Ama sen kusuruma bakma olur mu. Eee ama sen de çok hızlısın be çocuk.. Herşey iyi olsun, senin için herşeyin en güzeli olsun istiyorum. Bazen çuvallıyorum, köşeye sıkışıyorum.. En son istediğim şey seni sindirmek, senin içine kapanmana sebep olmak.. Sen hep anlat sakın durma olur mu? Kafam kaldırmasa da ben bıksam da bunalsam da sen hep anlat. Cevaplamaktan bıksam da yorulsam da hep sor sen sorularını..
Bazen zor oluyor gerçekten sana ayak uydurmak. Sabahın yedisinde mesela sana mezara neden basılamayacağını açıklamak, neden ölmüş insanların arkasından dua ettiğimizi anlatmak... Evlendiğin zaman ilk çocuğun kız , ikinci erkek olursa tekrar tekrar puset almak istemediğini, oğlunun mecburen pembe pusetle idare etmek zorunda olduğunu senden dinlemek.. Üniversiteyi eğer Çanakkale'de kazanırsan nerede kalacağının planlarını yapmak.. Ağlayan arkadaşının yanında yürümediğinde arkadaşını beklemen konusunda ısrarcı olmam üzerine bana arkadaşının ağlamasına sinir olduğunu ve onun kalbini kırmamak için önden yürüyüp ondan biran önce uzaklaşmak istediğini söyleyip de beni dumur ettiğin an..
Seviyorum çocuk seni pahabiçemeyeceğim kadar çok.. Sor çocuk ben cevaplarım.. Koş çocuk ben yorulmam uyarım.. Sen iyi ol benimle ol ve hep gülümse.. Rabbim esirgesin seni ve tüm çocukları.. Sen benimsin en büyük şansımsın 💖
